Wat gebeurt er echt met je lichaam als je tranen tegenhoudt | Livestrong.com (2024)

Er vinden allerlei veranderingen plaats in je lichaam in de momenten voorafgaand aan het begin van de tranen.

Afbeelding tegoed:LIVESTRONG.com Creatief

Wat er echt met je lichaam gebeurt Wanneer onderzoekt de effecten van kop tot teen van gewoon gedrag, acties en gewoonten in je dagelijks leven.

De gebeurtenis die de drang om te huilen opwekt, hoeft geen negatieve ervaring te zijn, zegt Rodriguez - mensen huilen van vreugde, maar ook van angst, verdriet en verdriet. Huilen kan in ieder geval optreden wanneer onze hersenen de stressreactie van ons lichaam activeren.

Er is heel weinig onderzoek gedaan naar niet huilen, maar velen van ons zijn bekend met de sensaties die gepaard gaan met het inhouden van tranen: benauwdheid op de borst, een brok in je keel, plotselinge hoofdpijn. Toch weten we wel iets over wat er in het lichaam gebeurt voordat de tranen beginnen. Dit is wat er door je hele lichaam gebeurt in de momenten voorafgaand aan de tranen die hun aanwezigheid kenbaar maken.

Nadat zich een mogelijk traanopwekkende gebeurtenis heeft voorgedaan, begint onze stressreactie zijn werk in de amygdala, de grijze stof in de hersenen die verantwoordelijk is voor de perceptie van emoties.

De amygdala stuurt een signaal naar de hypothalamus, die de rest van het lichaam communiceert om dienovereenkomstig te handelen. Het vertelt de hypofyse dat er gevaar (of stress) is, waardoor de klier het adrenocorticotroop hormoon afgeeft.Harvard Health Publishing. Dit hormoon reist vervolgens naar de bijnier, die zich recht boven de nieren bevindt, waardoor ze cortisol, dat beruchte stresshormoon, afgeven.

Terwijl dit allemaal gebeurt, heeft de hypothalamus ook het sympathische zenuwstelsel geactiveerd, zegt Rodriguez; dit deel van je zenuwstelsel regelt de lichaamsfuncties die worden geactiveerd in een vecht-of-vluchtreactie, volgens deMerck-handleiding.

Terwijl de hersenen reageren op stress, zal het sympathische zenuwstelsel zowel uw hartslag als de samentrekkingen van uw hartspier versnellen.

"Bovendien verwijden de bloedvaten die bloed naar de grote spieren en het hart leiden, waardoor de hoeveelheid bloed die naar deze delen van het lichaam wordt gepompt en de bloeddruk stijgt", aldus deAmerikaanse Psychologische Vereniging.

Als je wordt geraakt door een stressvol moment, kun je last krijgen van kortademigheid en snelle ademhaling. Dit gebeurt als de luchtweg tussen de neus en de longen strakker wordt.

Mensen met reeds bestaande luchtwegaandoeningen, zoals astma, lopen mogelijk meer risico op ademhalingsproblemen wanneer ze stress ervaren. Een significante stressvolle ervaring, zoals de dood van een naast familielid, verhoogde het risico op een astma-aanval bij kinderen met astma met bijna het dubbele, volgens een vaak geciteerde studie uit november 2007 in ​Hersenen, gedrag en immuniteit.​

Als reactie op stress stuurt de snelle afgifte van hormonen door het hele lichaam extra bloed naar de spieren. Het effect is misschien gemakkelijker voor te stellen wanneer een fysieke stressor een bedreiging vormt: je lichaam kan snel handelen om uit het pad van een motorrijder te gaan, zelfs voordat je voelt dat je de fietser die op je af komt bewust hebt geregistreerd.

Om terug te keren naar het evenwicht van de vecht-of-vluchtreactie, moet het parasympathische zenuwstelsel van uw lichaam - het deel van uw zenuwstelsel dat lichaamsprocessen afhandelt tijdens routinematige, stressvrije momenten, volgens de Merck-handleiding - worden geactiveerd. "Er zijn emotionele en fysiologische manieren om het parasympathische zenuwstelsel te activeren om het lichaam terug te brengen naar een bepaald niveau van homeostase", zegt Rodriguez.

Onderzoek toont aan dat huilen je lichaam heel goed kan helpen om na het vecht-of-vluchtmoment terug te keren naar een stabiele, stabiele toestand. Huilen activeert het parasympathische zenuwstelsel, helpt het lichaam te rusten en terug te keren naar de homeostase, volgens een overzicht van de wetenschappelijke literatuur uit mei 2014 over de kalmerende effecten van huilen gepubliceerd in​Grenzen van de psychologie​.

Het onderdrukken van het huilen kan dan voorkomen dat het lichaam terugkeert naar zijn evenwichtige toestand.

Het kan OK zijn om het huilen tijdelijk te onderdrukken (hierover later meer), maar je lichaam blijft in een stressreactie, zegt Rodriguez. "We weten dat een lichaam dat chronisch wordt blootgesteld aan stress op de lange termijn negatieve gevolgen heeft", merkt Rodriguez op.

Chronische stresswordt geassocieerd met een verhoogd risico op een groot aantal gezondheidsproblemen, waaronder hartaandoeningen, angst, depressie, zwaarlijvigheid, spijsverteringsproblemen en geheugen- en concentratiestoornissen, volgens deMayo kliniek.

Ondanks deze risico's geloven veel mensen dat ze de drang om te huilen moeten weerstaan, en om veel verschillende redenen.

"Er zijn verschillende normen rond huilen in verschillende culturen", zegt Rodriguez. Amerikaanse vrouwen huilen bijvoorbeeld 3,5 keer per maand, terwijl Amerikaanse mannen ongeveer 1,9 keer per maand huilen, volgens een studie uit september 2010 in​Cognitie en emotie​. Volgens het onderzoek huilen vrouwen in China 1,4 keer per maand (minder vaak dan zowel Amerikaanse mannen als vrouwen).

Er zijn eindeloze verschillen in onze socialisatie rond huilen, wat in veel culturen wordt gezien als een teken van kwetsbaarheid.

"Jonge mannen van kleur krijgen de boodschap om sterk en stoer te zijn, en huilen is een teken van zwakte", legt Rodriguez uit. "Dat soort berichten kunnen bijdragen aan die constante blootstelling aan stress die iemand in stressvolle tijden in die staat van activering kan houden."

Ondanks de risico's voor chronische stress, geeft Rodriguez toe dat de taboes rond huilen - vooral wanneer het op de werkplek wordt gedaan en andere situaties waarin het tonen van emoties ongepast wordt geacht - voorlopig nergens toe leiden. Er zijn echter gezonde manieren om het lichaam te helpen zijn parasympathische zenuwstelsel te activeren en weer in balans te brengen. Deze technieken zijn afhankelijk van het omleiden van de release naar elders.

Een manier om te voorkomen dat je in het moment huilt, is door gedachtenstopmethoden te gebruiken, zegt Rodriguez. Je zou kunnen proberen "een stopteken cognitief in je hoofd te stoppen" om de hersenen te signaleren dat het tijd is om deze reactie te pauzeren, suggereert hij.

Een andere cognitieve truc is toegeven aan 'acceptatie van het gevoel', zegt Rodriguez. Je kunt tegen jezelf zeggen: "Ik wil nu huilen, maar ik kan niet", en jezelf toestemming geven om dat te doen op een plek waar je je prettiger voelt.

Diepe ademhalingkan soms het parasympathische zenuwstelsel activeren, wat zal helpen het lichaam te ontspannen zonder de waterwerken.

In plaats van te proberen het sympathische zenuwstelsel tegen te gaan, kunt u proberen het te versterken. Je spieren spannen, je kaken op elkaar spannen en je vuisten op elkaar klemmen kanversterk je stressreactie, zegt Rodriguez, waardoor je je meer zelfvertrouwen en controle kunt voelen (en minder snel zult huilen).

Uitzoeken hoe je de tranen kunt bedwingen in een moment van stress is slechts de helft van de vergelijking.

Rodriguez beschrijft de bovenstaande tips als "kortetermijnhacks"; ze werken in het moment, maar ze zijn geen duurzame manier om met stress om te gaan. Als je dat niet doetpak de stress frontaal aanloop je het risico te lang in die hyperactieve toestand te blijven.

"Het lichaam heeft releases nodig", zegt Rodriguez. De release hoeft niet op het moment te huilen of zelfs achteraf te huilen. Gezonde releases kunnen bewezen stressbrekers bevattenoefening,meditatieof een gesprek met een geliefde.

Zonder deze zullen mensen eerder geneigd zijn zich te wenden tot ongezonde releases (zoals middelenmisbruik) en hun risico op de aandoeningen die verband houden met chronische stress vergroten.