Top 20 begrafenisgedichten | Ooit geliefd (2024)

Bij het samenstellen van een begrafenisprogramma is het gebruikelijk om begrafenisgedichten of andere lezingen op te nemen. Dit kan iets zijn dat u opneemt als onderdeel van een lofrede of afzonderlijk als een eigen lezing.

Veel mensen vinden dat begrafenispoëzie hen helpt emoties te uiten die ze zelf moeilijk kunnen uiten. Bij het kiezen van gedichten voor begrafenissen, herdenkingen of levensvieringen hoef je je niet te beperken tot gedichten die expliciet over de dood of voor begrafenissen zijn geschreven; elk gedicht dat je aanspreekt en passend voelt, is prima.

Hier hebben we een lijst samengesteld met 15 begrafenisgedichten die anderen hebben gebruikt om u te helpen inspireren. Zelfs als je dat niet benthet plannen van een uitvaartof van plan bent om te spreken op een begrafenis, deze gedichten kunnen ook een nuttig hulpmiddel zijn bij het rouwen om iemand die je hebt verloren of kunnen dienen als condoleancegedichten bij het schrijven van een medeleven. Wij geloven dat al deze populaire begrafenisgedichten in het publieke domein zijn.

U kunt ook overwegen om een ​​gratis herdenkingswebsite te maken, waar u en anderen naast gedichten ook foto's, verhalen, begrafenisdetails, een overlijdensbericht en meer kunnen delen.

Maak een gratis website

20. "Ik heb een ontmoeting met de dood" door Alan Seeger

Alan Seeger was een Amerikaanse dichter die vocht in de Eerste Wereldoorlog, waar hij stierf nadat hij gewond was geraakt in Niemandsland. In zijn poëzie was de dood prominent aanwezig, en zijn gedicht "I Have a Rendezvous with Death" was een van de favorieten van John F. Kennedy.

Hier is het begrafenisgedicht:

Ik heb een afspraak met de dood
Op een betwiste barricade,
Als de lente terugkomt met ritselende schaduw
En appelbloesems vullen de lucht -
Ik heb een afspraak met de dood
Wanneer de lente blauwe dagen en kermis brengt.

Het kan zijn dat hij mijn hand zal pakken
En leid me naar zijn donkere land
En sluit mijn ogen en blus mijn adem -
Het kan zijn dat ik hem nog passeer.
Ik heb een afspraak met de dood
Op een gehavende helling van een gehavende heuvel,
Als de lente dit jaar weer komt
En de eerste weidebloemen verschijnen.

19. "De bar oversteken" door Alfred Lord Tennyson

Veel dichters schilderen de dood af als een reis of avontuur waaraan men aan het einde van het leven begint. Alfred Tennyson schrijft hier over de dood alsof hij met een schip de zee op gaat, een populaire metafoor. Dit is een geweldige keuze voor diegenen die op zoek zijn naar begrafenisgedichten voor een vader of broer, gezien de thema's die overal tot uiting komen.

Hier is het begrafenisgedicht:

zonsondergang en avondster,
En een duidelijke oproep voor mij!
En moge er geen gekreun van de bar zijn,
Toen ik de zee opging,

Maar zo'n vloed als bewegen lijkt te slapen,
Te vol voor geluid en schuim,
Toen dat wat uit de grenzeloze diepte kwam
Draait weer naar huis.

Schemering en avondklok,
En daarna het donker!
En moge er geen droefheid zijn bij het afscheid,
Als ik aan boord ga;

18. "Een ontmoeting" door Edith Wharton

Edith Wharton was een Amerikaanse schrijfster, bekend van haar werken als The Age of Innocence en The House of Mirth. In haar gedicht "A Meeting" schildert Edith de dood af als een avontuur dat door twee mensen wordt gedeeld, een ervaring die ons met anderen verbindt. Dit type gedicht is een positieve manier om afscheid te nemen bij een begrafenis bij het selecteren van je gedichten en is een uitstekende keuze voor wie op zoek is naar korte gedichten voor begrafenissen of herdenkingsdiensten.

Hier is het begrafenisgedicht:

Op een hoogtepunt van vreugde ontmoeten we elkaar;
Beneden ons zoemt de afgrond;
De dood lokt hoe dan ook onze voeten
Als we een stap verkeerd doen.

Laten we een moment het blauw drinken
Transcendente lucht samen—
Dan naar beneden waar hetzelfde oude werk te doen is
In hetzelfde saaie dagelijkse weer.

17. "Onder de oogstmaan" door Carl Sandburg

Dit gedicht van Carl Sandburg beschrijft de verschillende levens die men kan leiden, weergegeven door seizoenen. Het beeldt de dood af als een oude vriend, in plaats van iets om bang voor te zijn, wat een troost kan zijn voor degenen die rouwen. Dit is weer een voorbeeld van opbeurende afscheidsbegrafenisgedichten (vooral voor een moeder van een dochter of ander kind dat afscheid wil nemen van hun ouder).

Hier is het begrafenisgedicht:

Onder de oogstmaan, Wanneer het zachte zilver
Druppels glinsteren
Tijdens de tuinnachten,
Dood, de grijze spotter,
Komt en fluistert tegen je
Als een mooie vriend
Wie herinnert zich.

16. "Onuitgesproken verdriet" door Richard Aldington

Richard Aldington werd geboren in 1892 in Portsmouth, Verenigd Koninkrijk. Hij werd bekend om zijn poëzie, met name zijn poëzie uit de Eerste Wereldoorlog, en was bevriend met dichters als T. S. Eliot, D. H. Lawrence, W. B. Yeats en Ezra Pound. "Onuitgesproken verdriet" is een uitstekende keuze bij het zoeken naar gedichten voor een begrafenis en gaat over het belang van het ervaren van verdriet, hoe ongeremd het ook is.

Hier is het begrafenisgedicht:

Laat de zee haar dunne, gescheurde handen slaan
In angst tegen de kust,
Laat het kreunen
Tussen landtong en klif;
Laat de zee haar pijn uitschreeuwen
Over afvalzand en moerassen,
En greep grote schepen vast,
Scheuren ze plaat van staalplaat
In roekeloze woede;
Laat het de witte bolwerken breken
Van haven en stad;
Laat het snikken en schreeuwen en lachen
In een scherpe woede,
Met witte zoute tranen
Nat op zijn kronkelende gezicht;
Ah! laat de zee nog steeds boos zijn
En crash in waanzin tussen de trillende rotsen -
Want de zee is de schreeuw van ons verdriet.

15. "Levend" door Winifred Mary Letts

Winifred Letts, geboren in 1882 in Engeland, begon haar schrijfcarrière als toneelschrijver en vervolgens als romanschrijver. Ze publiceerde haar eerste poëziebundel in 1913 op 31-jarige leeftijd. Ze volgde ook een opleiding tot masseuse en werkte tijdens de Eerste Wereldoorlog in legerkampen in Manchester, waar ze enkele van haar poëzie inspireerde.

"Alive" wordt vaak gekozen voor begrafenissen vanwege de nadruk op het waarderen van het leven als een manier om de doden te eren (en vervolgens het waarderen van de dood als een manier om weer bij hen te komen). Dit gedicht is een uitstekende keuze voor mensen die op zoek zijn naar begrafenisgedichten voor een vriend of voor degenen die op zoek zijn naar gedichten die ze graag in begrafenisprogramma's willen opnemen.

Hier is het begrafenisgedicht:

Omdat je leeft, hoewel buiten zicht en bereik,
Ik zal, zo helpe mij God, ook moedig leven,
De weg opgaan met gelach en vrolijke spraak,
Alert, met de intentie om het leven alles te geven wat hem toekomt.
Ik zal mijn ziel met veel dingen verrukken,
De humor van de straat en boeken en toneelstukken,
Grote rotsen en golven gezift door meeuwenvleugels,
Met sterren versierde winternachten, dagen van de goudoogst.

Ik zal ter wille van jou loven wat ik heb gemist,
De zoete inhoud van lang verenigde levens,
De zonsopgang vreugde van geliefden die hebben gekust,
Kinderen met bloemengezichten, gelukkige echtgenotes.
En als laatste zal ik de Dood loven die opnieuw geeft
Moedig avontuurlijk leven en liefde - en jij.

14. "Dood" door Winifred Mary Letts

In tegenstelling tot haar gedicht 'Alive', dat in hetzelfde jaar werd geschreven, concentreert 'Dead' zich op de schok van het verliezen van iemand, waardoor het een populaire keuze is voor degenen die gedichten nodig hebben om te lezen op een begrafenis.

Hier is het begrafenisgedicht:

In mistige ceremoniën verpakten ze het woord
Mijn hart had zo lang gevreesd: dood... dood... ik hoorde het
Maar verbaasd dat ze konden denken dat het waar was
Omdat de dood niet kan zijn voor mensen zoals jij.
Dus terwijl ze vriendelijke woorden spraken om aan mijn behoefte te voldoen
Van dwaze nutteloze dingen sloeg mijn hart acht,
Je racket en versleten tennisschoen,
Je pijp op de schoorsteenmantel, - dan een vogel
Op de door de wind heen en weer geslingerde lariks begon te zingen
En ik herinnerde me hoe op een dag in de lente
Je vond het nest van het winterkoninkje in de muur en zei
“Stil!... luister! Ik hoor ze ruzie maken...'
De tennisbaan is gemarkeerd, de winterkoninkjes zijn gevlucht,
Maar je bent dood, geliefden, je bent dood

13. "Warme zomerzon" door Mark Twain

"Warm Summer Sun", geschreven door Mark Twain in 1896, wordt meestal specifiek gekozen voor een begrafenisdienst bij het graf, omdat het een gevoel van het beste wensen voor het graf van de overledene overbrengt en eindigt met een afscheid.

Hier is het begrafenisgedicht:

Warme zomerzon,
Schijn hier vriendelijk,
Warme zuidenwind,
Blaas hier zachtjes.
Groene graszoden hierboven,
Licht liegen, licht liegen.
Welterusten, lief hart,
Welterusten Welterusten.

12. "Als ik dood ben, mijn liefste" door Christina Rossetti

Geschreven door de Victoriaanse dichter Christina Rossetti, als tiener, vertelt "When I am dead, my dearest" (ook bekend als "Song") de lezer dat het niet uitmaakt of ze het zich herinnert of vergeet na haar dood, omdat ze zal het niet weten. Het gedicht heeft een agnostische inslag, waardoor het vaker voorkomt bij niet-religieuze begrafenissen. Als je op zoek bent naar gedichten om afscheid te nemen bij een begrafenis, dan is dit een uitstekende keuze.

Hier is het begrafenisgedicht:

Als ik dood ben, mijn liefste,
Zing geen droevige liedjes voor mij;
Plant geen rozen aan mijn hoofd,
Noch schaduwrijke cipres:
Wees het groene gras boven mij
Met buien en dauwdruppels nat;
En als je wilt, onthoud,
En als je wilt, vergeet het dan maar.

Ik zal de schaduwen niet zien,
Ik zal de regen niet voelen;
Ik zal de nachtegaal niet horen
Zing door, alsof je pijn hebt:
En dromend door de schemering
die niet opkomt of ondergaat,
Ik zal het me misschien herinneren,
En misschien vergeten.

11. "Onthoud" door Christina Rossetti

Een jaar na het schrijven van 'When I Am Dead My Dearest' schreef Christina Rossetti 'Remember'. Hoewel de titel en de eerste regel van misschien in tegenspraak lijken met de boodschap van "When I Am Dead My Dearest, brengt de laatste boodschap de twee op één lijn. De laatste twee regels van het gedicht, "Het is verreweg beter dat je vergeet en glimlacht / Dan dat je onthoudt en verdrietig bent", worden vaak geciteerd.

Hier is het begrafenisgedicht:

Denk aan mij als ik weg ben,
Ver weg gegaan in het stille land;
Als je me niet meer bij de hand kunt houden,
Noch draai ik me half om, maar blijf ik draaien.
Denk aan mij wanneer niet meer van dag tot dag
Je vertelt me ​​over onze toekomst die je van plan was:
Onthoud alleen mij; je begrijpt
Het zal dan te laat zijn om te overleggen of te bidden.
Toch mocht je me even vergeten
En onthoud daarna, treur niet:
Want als de duisternis en corruptie vertrekken
Een overblijfsel van de gedachten die ik ooit had,
Het is verreweg beter dat je het vergeet en glimlacht
Dan moet je dat onthouden en verdrietig zijn.

10. “O kapitein! Mijn kapitein!" door Walt Whitman

Walt Whitman schreef: "O kapitein! Mijn kapitein!" na de moord op Abraham Lincoln in 1865. Het gedicht gebruikt een metafoor om te beschrijven dat Lincoln de VS door de burgeroorlog leidt, om vervolgens te sterven op het moment dat het land feest begint te vieren. Helaas kunnen veel mensen zich identificeren met het gevoel van rouw dat ontstaat na het verlies van iemand, net nu de dingen beter beginnen te worden.

Hier is het begrafenisgedicht:

Oh Kapitein! mijn kapitein! onze angstaanjagende reis zit erop, het schip heeft elke tand doorstaan,
de prijs die we zochten is gewonnen, de haven is nabij, de klokken hoor ik, de juichende mensen,
Terwijl je de gestage kiel volgt, het schip grimmig en gedurfd; Maar o hart! hart! hart!
O de bloedende rode druppels, Waar op het dek mijn kapitein ligt, Koud en dood gevallen.
Oh Kapitein! mijn kapitein! sta op en hoor de klokken; Sta op - voor jou wordt de vlag gezwaaid
jij de bugel trillers,

Voor jou boeketten en kransen met linten - voor jou de oevers
een drukte,
Voor jou roepen ze, de zwaaiende massa, hun gretige gezichten draaiend;
Hier Kapitein! Beste vader!
Deze arm onder je hoofd!
Het is een droom dat op het dek,
Je bent koud en dood gevallen.

Mijn kapitein antwoordt niet, zijn lippen zijn bleek en stil,
Mijn vader voelt mijn arm niet, hij heeft geen pols en wil niet,
Het schip ligt veilig en wel voor anker, de reis is afgesloten en gedaan,
Van een angstige reis komt het winnende schip binnen met het gewonnen object;
Jubel O oevers, en luid O klokken!
Maar ik met treurige tred,
Loop het dek op, mijn kapitein liegt,
Koud en dood gevallen.

9. "Aan degenen van wie ik hou en degenen die van mij houden" door Anoniem

Veel mensen vinden het gedicht 'Aan degenen van wie ik hou en degenen die van mij houden' troostend bij begrafenissen. Het combineert berichten met betrekking tot de acceptatie van de dood met de notie dat de persoon nooit echt weg is en dat je hem of haar weer zult zien. En hoewel het de lezer aanmoedigt om niet verdrietig te zijn, erkent het ook dat het oké is om te rouwen.

Hier is het begrafenisgedicht:

Als ik weg ben, laat me dan los, laat me gaan.
Ik heb zoveel dingen te zien en te doen,
Je moet je niet met te veel tranen aan mij binden,
Maar wees dankbaar dat we zoveel goede jaren hebben gehad.

Ik gaf je mijn liefde, en je kunt alleen maar raden
Hoeveel je me aan geluk hebt gegeven.
Ik dank je voor de liefde die je hebt getoond,
Maar nu wordt het tijd dat ik alleen verder reis.

Dus treur een tijdje om mij, als je moet treuren,
Laat je verdriet dan getroost worden door vertrouwen.
Het is maar voor even dat we moeten scheiden,
Dus koester de herinneringen in je hart.

Ik zal niet ver weg zijn want het leven gaat door.
En als je me nodig hebt, bel dan en ik zal komen.

Ook al kun je me niet zien of aanraken, ik zal dichtbij zijn.
En als je luistert met je hart, zul je horen,
Al mijn liefde om je heen zacht en helder.

En dan, als je alleen deze kant op komt,
Ik begroet je met een glimlach en een 'Welcome Home'.

8. "Sta niet bij mijn graf en huil" door Mary Frye

Oorspronkelijk geschreven in 1932 op een bruine papieren boodschappentas, is "Do Not Stand at My Grave and Weep" al lang een beroemd begrafenisgedicht, maar Mary Frye onthulde zichzelf pas in de jaren negentig als de auteur. (Ze had eerder kopieën van het gedicht gemaakt en ze privé verspreid.) Dit zou een uitstekende keuze zijn voor degenen die begrafenisgedichten nodig hebben voor moeders, oma's, zussen of andere relaties die niet willen dat hun dierbaren kostbare tijd besteden aan huilen bij hun graf.

Hier is het begrafenisgedicht:

Sta niet bij mijn graf en huil,
Ik ben er niet, ik slaap niet.

Ik ben duizend winden die waaien.
Ik ben de diamanten glinstering in de sneeuw.
Ik ben het zonlicht op gerijpt graan.
Ik ben de zachte herfstregen.

Als je wakker wordt in de ochtendstilte,
Ik ben de snelle, opbeurende rush
Van stille vogels in cirkelvlucht.
Ik ben het zachte sterrenlicht 's nachts.

Sta niet bij mijn graf en huil niet.
Ik ben er niet, ik slaap niet.
(Sta niet bij mijn graf en huil.
Ik ben er niet, ik ben niet gestorven!)

7. "Onthoud mij - ik zal voor altijd leven" door Robert N. Test

"Remember Me - I Will Live Forever" is een populair lied tijdens een herdenkingsdienst of viering van het leven van sommigen die een orgaandonor of eendonor van het hele lichaam. Het richt zich op hoe de persoon kan blijven voortleven via anderen.

Hier is het begrafenisgedicht:

Er komt een dag dat mijn lichaam op een wit laken zal liggen, netjes weggestopt onder vier hoeken van een matras in een ziekenhuis; druk bezig met levenden en stervenden. Op een gegeven moment zal een arts vaststellen dat mijn hersenen niet meer functioneren en dat mijn leven in alle opzichten is gestopt.

Wanneer dat gebeurt, probeer dan niet kunstmatig leven in mijn lichaam te brengen door middel van een machine. En noem dit niet mijn sterfbed. Laat het het bed van het leven worden genoemd, en laat mijn lichaam ervan worden weggenomen om anderen te helpen een voller leven te leiden.

Geef mijn zicht aan de man die nog nooit een zonsopgang, een babygezicht of liefde in de ogen van een vrouw heeft gezien.

Geef mijn hart aan een persoon wiens eigen hart alleen maar eindeloze dagen pijn heeft veroorzaakt.

Geef mijn bloed aan de tiener die uit het wrak van zijn auto werd gehaald, zodat hij mag leven om zijn kleinkinderen te zien spelen.

Geef mijn nieren aan degene die van week tot week afhankelijk is van een machine.

Neem mijn botten, elke spier, elke vezel en zenuw in mijn lichaam en vind een manier om een ​​kreupel kind te laten lopen.

Verken elke hoek van mijn brein.

Neem desnoods mijn cellen en laat ze groeien zodat op een dag een sprakeloze jongen zal schreeuwen met het knallen van een vleermuis en een doof meisje het geluid van regen tegen haar raam zal horen.

Verbrand wat er van mij over is en strooi de as in de wind om de bloemen te laten groeien.

Als je iets moet begraven, laat het dan mijn fouten zijn, mijn zwakheid en alle vooroordelen jegens mijn medemens.

Geef mijn zonden aan de duivel.

Geef mijn ziel aan God.

Als je me toevallig wilt herinneren, doe dat dan met een vriendelijke daad of woord aan iemand die je nodig heeft. Als je alles doet wat ik gevraagd heb, zal ik eeuwig leven.

6. "Wandelen met verdriet" door Anoniem (A Celtic Prayer)

Terwijl "Walking with Grief" een Keltisch gebed is, resoneert de boodschap met een veel breder publiek, waardoor het een populaire begrafenislezing is. Het spreekt de gemeenschap van rouwende mensen aan en herinnert hen eraan dat verdriet niet iets is dat overhaast moet worden doorstaan ​​of terzijde moet worden geschoven.

Haast je niet
Terwijl je met verdriet loopt;
Het komt de reis niet ten goede

Loop langzaam,
Vaak pauzeren:
Haast je niet
Als je loopt met verdriet

Wees niet gestoord
Door herinneringen die ongevraagd komen.
Vergeef snel;
En laat Christus voor u spreken
Onuitgesproken woorden.
Onvoltooid gesprek
Zal in Hem worden opgelost.
Wees niet gestoord.

Wees voorzichtig met die ene
Die loopt met verdriet.
Als jij het bent, wees dan voorzichtig met jezelf.
Vergeef snel;
Loop langzaam,
Vaak pauzeren.

Neem de tijd, wees zachtaardig
Als je loopt met verdriet.

5. "Ik sta aan de kust" door Henry Van Dyke

In "I Am Standing Upon the Seashore" gebruikt Henry Van Dyke de metafoor van een schip dat voorbij de horizon beweegt als een metafoor voor de dood. Hij legt uit dat het verdwijnen van het schip achter de horizon niet betekent dat het schip verdwenen is; het is alleen verdwenen vanuit het perspectief van de persoon aan de kust die ernaar kijkt. Voor iemand aan de andere kant verschijnt het schip voor het eerst.

Hier is het begrafenisgedicht:

Ik sta aan de kust.
Een schip aan mijn zijde spreidt haar wit uit
vaart naar de ochtendbries en start
voor de blauwe oceaan.

Ze is een object van schoonheid en kracht.
Ik blijf staan ​​en kijk naar haar tot het eindelijk zover is
ze hangt als een stipje witte wolk
precies waar de zee en de lucht komen
om met elkaar om te gaan.

Dan zegt iemand aan mijn zijde;
"Daar, ze is weg!"

"Waarheen?"
Uit mijn zicht verdwenen. Dat is alles.
Ze is net zo groot in mast en romp
en spar zoals ze was toen ze mijn zijde verliet
en ze kan haar net zo goed verdragen
lading levende vracht naar haar bestemmingshaven.
Haar verkleining zit in mij, niet in haar.

En net op het moment dat iemand
aan mijn zijde zegt: "Daar, ze is weg!"
Er zijn andere ogen die naar haar kijken,
en andere stemmen die klaar staan ​​om de vreugdekreet over te nemen;
"Hier komt ze!"
En dat is sterven.

4. "Die van wie we houden" door Anoniem

Dit korte gedicht is indrukwekkend en gemakkelijk te citeren in een lofrede, begrafenisprogramma of condoleancebriefje.

Hier is het begrafenisgedicht:

Degenen van wie we houden, gaan niet weg;
Ze lopen elke dag naast ons.

Ongezien, ongehoord maar altijd dichtbij.
Sill was geliefd, miste nog steeds en was erg dierbaar.

Ik wens ons hoop in het midden van verdriet,
Troost bieden te midden van pijn, zowel vandaag als morgen.

3. Psalm 23

Psalm 23, ook wel bekend als "De Heer is mijn herder", komt uit het Boek der Psalmen en is een van de meest voorkomende christelijke begrafenisgedichten. Het benadrukt het punt dat de Heer ons naar de dood leidt en ons de gelegenheid geeft om de eeuwigheid in het huis van de Heer door te brengen. Dit gedicht is ook een goede keuze voor degenen die begrafenisgedichten voor een plotselinge dood nodig hebben, omdat het een boodschap van vrede en troost is en een lichaam in de armen van de Heer vrijgeeft, zelfs als die dood onverwacht is.

Hier is de psalm:

De heer is mijn herder; Ik zal niet willen.
Hij doet mij neerliggen in groene weiden: hij leidt mij langs stille wateren.
Hij herstelt mijn ziel: hij leidt mij op de paden van gerechtigheid ter wille van zijn naam.
Ja, al loop ik door het dal van de schaduw des doods, ik zal geen kwaad vrezen: want u bent bij mij; uw staf en uw staf troosten mij.
U maakt een tafel voor mij klaar in aanwezigheid van mijn vijanden: u zalft mijn hoofd met olie; mijn kopje loopt over.
Goedheid en barmhartigheid zullen mij zeker volgen alle dagen van mijn leven: en ik zal voor altijd in het huis van de Heer wonen.

2. "Alles is goed" door Henry Scott Holland

Veel mensen vinden 'Alles goed' een geruststellend begrafenisgedicht, omdat de boodschap zich richt op hoe liefde en relaties blijven voortleven na de dood, net zoals wanneer twee mensen fysiek gescheiden zijn.

Hier is het begrafenisgedicht:

De dood is helemaal niets,
Ik ben alleen maar naar de volgende kamer geglipt
Ik ben ik en jij bent jij
Wat we ook voor elkaar waren, dat zijn we nog steeds.
Noem me bij mijn oude bekende naam,
Praat tegen me op de makkelijke manier die je altijd gebruikte
Zet geen verschil in uw toon,
Draag geen geforceerde sfeer van plechtigheid of verdriet
Lach zoals we altijd lachten om de grapjes die we samen maakten.
Speel, lach, denk aan mij, bid voor mij.
Laat mijn naam altijd het bekende woord zijn dat het altijd was,
Laat het zonder effect worden uitgesproken, zonder een spoor van schaduw erop.
Het leven betekent alles wat het ooit heeft betekend.
Het is hetzelfde als het ooit was, er is ononderbroken continuïteit.
Waarom zou ik uit het hart zijn omdat ik uit het zicht ben?
Ik wacht op je, voor een pauze, ergens heel dichtbij,
Net om de hoek.
Alles goed.

1. "Onthoud mij" door Margaret Mead

Terwijl Margaret Mead meer bekend stond om haar werk in de culturele antropologie dan om haar poëzie: “Remember Me is een gewoon begrafenisgedicht geworden, omdat het een idee van saamhorigheid geeft, zelfs nadat iemand is overleden. Voor degenen die een moeder, grootmoeder of andere dierbare hebben verloren (en op zoek zijn naar positieve en vrolijke begrafenisgedichten), zou dit een uitstekende aanvulling op uw verzameling zijn. Wanneer je een grootmoeder (of een andere moederfiguur) eert, kunnen de gedichten die je selecteert voor de begrafenis hun verlangen weerspiegelen om hun dierbaren te blijven steunen en een gevoel van verbondenheid te koesteren, ook al zijn ze niet langer fysiek aanwezig.

Hier is het begrafenisgedicht:

Voor de levenden ben ik weg,
Voor de bedroefden zal ik nooit meer terugkeren,
Voor de bozen werd ik bedrogen,
Maar voor de gelukkigen heb ik vrede,
En voor de gelovigen, ik ben nooit weggegaan.

Ik kan niet praten, maar ik kan wel luisteren.
Ik kan niet gezien worden, maar ik kan gehoord worden.
Dus als je op een kust staat en naar een prachtige zee staart,
Als je naar een bloem kijkt en haar eenvoud bewondert,
Onthoud me.

Onthoud mij in je hart:
Je gedachten en je herinneringen,
Van de keren dat we liefhadden,
De keren dat we huilden,
De keren dat we vochten,
De keren dat we lachten.
Want als je altijd aan me denkt, was ik nooit weggeweest.

Geïnspireerd door deze gedichten? Overweeg om een ​​gratis herdenkingswebsite voor iemand te maken:

Maak een gratis website